Обговорення користувача:Vles1/Archive 23

JESU (Jedyne Energetyczne Systemy Ukrainy) — ukraińska energetyczna kompania, która działała w latach 1995 - 2009. W latach 1995–1996 — największy importer gazu ziemnego do Ukrainy (z Rosji i krajów Środkowej Azji), w tym okresie prezydentem kompanii była Julia Tymoszenko. Siedziba "JESU" znajdowała się w Dniepropietrowsku oraz Kijowie. Od 1991 do 1995 roku miała oficjalną nazwę Korporacja "Ukraińska Benzyna"; w listopadzie 1995 roku nazwa została zmieniona na JESU.

Założenie kompanii

W 1991 roku Julia Tymoszenko z mężem Ołeksandrem Tymoszenko oraz przyjacielem rodziny Ołeksandrem Grawcem[1] — założyli "Korporację Ukraińska Benzyna" (KUB); jej komercyjnym, a później i generalnym dyrektorem była Julia Tymoszenko. KUB posiadała "zagraniczne inwestycje", a więc korzystała z ulg podatkowych.

W listopadzie 1995 roku KUB została przekształcona w przemysłowo - finansową korporację "Jedyne energetyczne systemy Ukrainy" (JESU). Była wybrana właśnie forma "przekształcenia", żeby zachować ulgi podatkowe kompanii KUB (kompania KUB miała ulgi jako "kompania z inwestycjami zagranicznymi").

W latach 1995–1996 — JESU osiągnęła roczny obrót handlowy w wysokości $ 11 mld і korzystając z wsparcia Pawła Łazarenki (w 1995–1996 wicepremiera ds kompleksu paliwowo-energetycznego, w 1996–1997 premier Ukrainy), miała monopol w handlu rosyjskim gazem ziemnym na Ukrainie.

Od listopada 1995 roku (z momentu utworzenia JESU) do stycznia 1997 roku — prezydentem JESU była J. Tymoszenko. Zrezygnowała ze stanowiska w związku z wybraniem do Rady Najwyższej Ukrainy; stanowisko prezydenta JESU zajął jej mąż Ołeksandr Tymoszenko.

Szczyt działalności JESU, lata 1996-1997

Szczyt działalności JESU przypadał na lata 1996-1997. Głównym kierunkiem działania była dostawa gazu do Dniepropietrowskiego, Donieckiego, Połtawskiego, Czerkaskiego, Sumskiego, Kirowogradzkiego i Mikołajewskiego obwodów. Konkurentem JESU na rynku gazu była "państwowa akcyjna korporacja "Republika"[2] Szarowa i Bakaja.

Ulotka reklamowa JESU twierdziła, że do jej składu weszło 20 przedsiębiorstw, instytucje naukowe i badawcze, firmy venture capital, linie lotnicze "JES-Avia", banki "Piwdenkombank" i "Słowiański".[2]

Upadek JESU, wstrzymanie aktywnej działalności, lata 1997-1998

W 1997 roku prezydent Kuczma zwolnił premiera Łazarenko, który był patronem JESU. Urząd Skarbowy (Podatkowa Inspekcja) Ukrainy wystąpił z powództwem przeciwko JESU na 1.4 mld hrn. [2]

Pod presją ogromnych kar Urzędu Skarbowego w 1998 roku JESU przerwała pracę na gazowym rynku Ukrainy, a wkrótce zaprzestała też inne rodzaje działalności.

Również w środku 1998 roku państwo cofnęło JESU "licencje na zewnątrz-ekonomiczną działalność", co pozbawiło możliwości realizacji kontraktów z Rosją (znane jako "sprawa JESU i Ministerstwa Obrony Rosji").[3]

Jednak dopiero w 2009 roku korporacja JESU została zlikwidowana na mocy decyzji założycieli.

Po parlamentarnych wyborach 1998 roku, Julia Tymoszenko została posłanką Rady Najwyższej i stanęła na czele Komisji Budżetowej (1998-2000 lata), to stanowisko pozwalało wpływać na podział państwowych finansów. Jednak nawet takie wzmocnienie pozycji Tymoszenko (jak również jej praca wicepremierem ds kompleksu paliwoenergetycznego w latach 2000-2001) nie doprowadziły do odrodzenia JESU.

Rola Łazarenki w działalności JESU

Rola Pawła Łazarenki w losach kompanii JESU była niejednoznaczna:

• Opieka wicepremiera (1995-09-05 — 1996-05-27) oraz premiera (1996-05-28 — 1997-07-02) Łazarenko — pomogła JESU zająć na "rynku gazu Ukrainy" prawie monopolistyczną pozycję (konkurencję tworzy firma "Republika").[2] Jednak i do Łazarenki - KUB i JESU były dosyć potężnymi kompaniami; jednymi z największych energetycznych i produkcyjnych kompanii Ukrainy.

• Z drugiej strony, patronat Łazarenki - wciągnął JESU w konflikt premiera Łazarenki z prezydentem Kuczmą.

1.5 mld USD kary naliczonej przez Podatkową wobec JESU

Po dymisji P. Łazarenko ze stanowiska premiera (1997-07-02) — JESU została wypchana z rynku handlu gazem. W szczególności w latach 1997-1999 JESU obciążono "karą podatkową" w wysokości około 1,5 mld dolarów,[4] która dla kompanii była kwotą nie do spłacenia. Również systematyczne rygorystyczne kontrole Skarbówki oraz "inne ekonomiczne metody presji" — do 1998 całkowicie uniemożliwiły działalność JESU. Po 1998 roku — JESU praktycznie nie prowadziły handlowej i gospodarczej działalności. A "obciążenie JESU miliardową karą" stało się podstawą wieloletnich prześladowań J. Tymoszenko, i najbardziej znanym kompromatem na nią.

lata 2000–2004

• 30 grudnia 1999 J. Tymoszenko mianowano wicepremierem ds paliwoenergetycznego sektora w rządzie Wiktora Juszczenki. J. Tymoszenko przeprowadziła "uporządkowywanie spraw w paliwoenergetycznym kompleksie" i ściągnęła do budżetu znaczące kwoty — co przeczyło interesom "drużyny prezydenta Kuczmy". W sierpniu 2000 roku aresztowano męża J. Tymoszenko (za "działalność JESU w latach 1995-1997"; zwolniony z aresztu śledczego bez sądu 2001-08-08);[5]

• 19 stycznia 2001 Julia Tymoszenko została zwolniona ze stanowiska premiera ds PEK, a 13 lutego — została zatrzymana w areszcie śledczym pod zarzutem, że (przy wykonaniu obowiązków prezydenta JESU w latach 1995–1997) zorganizowała tak zwany "przemyt rosyjskiego gazu do Ukrainy".

• 27 marca 2001 roku Peczerski rejonowy sąd Kijowa skasował nakaz aresztu Tymoszenko, uznając postawione przeciwko niej zarzuty za bezpodstawne. Tymoszenko została zwolniona (areszt śledczy trwał 42 doby).

Przemyt rosyjskiego gazu

Pojęcie "przemyt gazu ziemnego" powstało dlatego, że w połowie 1998 roku — rząd Ukrainy (ze słów Georgija Olijnyka i Ołeksandra Turczynowa), zakazał JESU realizować dostawy materiałów do Rosji, poprzez cofnięcie JESU "licencji na zewnątrz-ekonomiczną działalność".[3][6]

Ze słów Turczynowa[6] w środku 1998 roku władza odebrała JESU "licencję na zewnątrz-ekonomiczną działalność" a później "gaz, który JESU sprzedały w zeszłym 1997 roku" był określony jako "przemyt". Lecz, ze słów Turczynowa, o braku podstaw do oskarżenia o "przemyt gazu" świadczy ten fakt, że "organy ścigania Rosji" nigdy nie obwiniały Gazprom w "przemycie gazu dla JESU".

lata 2001-2003 Oskarżenie przeciwko Tymoszenko w sprawie JESU 1996-1997 lat

Pierwsze oskarżenia (w lutym 2001 roku) przeciwko Tymoszenko co do jej "działalności na posadzie prezydenta JESU w latach 1995-1997 " zostały sformułowane następująco: "przemyt rosyjskiego gazu ziemnego, ucieczka od spłaty podatków w szczególnie dużych rozmiarach, służbowe fałszowanie"[7] Początkowo "kwota podatków" była określona na około 30 mln USD; ale później (kiedy zaczęła się walka prezydenta Kuczmy i byłego premiera Łazarenki) - korporacja JESU została obciążona trzema karami, które osiągnęły łącznie prawie miliard dolarów.[7]

W 2003 roku zarzut "przemyt gazu ziemnego" został zmieniony na "przywłaszczenie cudzego mienia poprzez nadużycie władzy na dużą skale"[7]. Należy zauważyć, że sformułowanie "przemyt gazu" nie miało precedensów, i właśnie dlatego zostało zmienione.

W 2005 roku «niezależne dochodzenia w kilku ukraińskich mediach» wykazały, że wysokość spornej kwoty leży w przedziale od 5,2 mld do 8 mld hrywien oraz, że ta kwota nie jest długiem tylko karami naliczonymi przez "Kontrolno-rewizyjny zarząd Ministerstwa skarbu Ukrainy" według wyników 3-ch kontroli.[4]

30 kwietnia 2002 Kijowsko-Swiatoszyński sąd Kijowskiego obwodu oddalił wszystkie oskarżenia, postawione przez Prokuraturę Generalną przeciwko Julii Tymoszenko i jej mężowi.

9 kwietnia 2003 Apelacyjny Sąd Kijowa potwierdził decyzję o oddaleniu oskarżeń, i zamknięciu sprawy karnej przeciwko Julii Tymoszenko i jej mężowi.

We wrześniu 2004 roku J. Tymoszenko złożyła do sądu "powództwo na działania Prokuratury Generalnej Ukrainy", wymagając ostatecznie zamknąć wszystkie sprawy co do JESU.

2005 rok. Zamknięcie spraw karnych JESU na Ukrainie i w Rosji

W czerwcu 2004 roku (przed rozpoczęciem prezydenckich wyborów na Ukrainie) "Główna wojskowa prokuratura Rosji" zgłosiła Tymoszenko na listę gończą "wg zarzutów o łapówkarstwie wysoko postawionym urzędnikom Ministerstwa obrony FR w celu zawarcia kontraktu na dostawę materiałów budowlanych (przez firmę JESU) o zawyżonych cenach.[8]

24 stycznia 2005 roku prezydent Juszczenko (w dniu swojej inauguracji wyznaczył J. Tymoszenko pełniącą obowiązki premiera. Dwa dni później, Generalny Prokurator Rosji Ustynow ogłosił, że w razie przekroczenia Tymoszenko granicy z Rosją zostanie aresztowana.

28 stycznia 2005 Prokurator Generalny Ukrainy Piskun zwołał konferencję prasową w Kijowie i oświadczył, że "sprawa JESU" odnośnie J. Tymoszenko i innych oskarżonych na Ukrainie została zamknięta.[8]

15 lutego 2005 roku, po zatwierdzeniu przez Radę Najwyższą Tymoszenko na stanowisku premiera (4 lutego 2005 roku), Prokurator Generalny Rosji Ustynow ogłosił, że "nie będzie żadnych problemów, jeśli ona zechce przyjechać do Moskwy". Lecz sprawa karna w Rosji tak czy inaczej nie była zamknięta. "Możliwość przyjazdu Tymoszenko i dalsze rozpoznanie sprawy karnej co do niej w żaden sposób nie są między sobą związane, śledztwo będzie trwać", - zaznaczył wtedy Ustynow.

11 kwietnia 2005 roku Ustynow oświadczył, iż sprawa karna przeciwko Tymoszenko nie została zamknięta : "Ona nadal jest poszukiwana listem gończym". I natychmiast dodał, że w przypadku jej wizyty, wizyta "odbędzie się według protokołu i międzynarodowych norm".

Oskarżenie Juszczenki pod adresem Tymoszenko, wrzesień 2005 roku

Po dymisji rządu Julii Tymoszenko prezydent Ukrainy Wiktor Juszczenko w wywiadzie agencji «Associated Press» 13 września 2005 roku oskarżył Tymoszenko o, że wykorzystała stanowisko premiera w celu spisania na straty długów jej byłej kompanii "Jedyne energetyczne systemy Ukrainy"(JESU) na rzecz państwowego budżetu w wysokości 8 mld hrywien (1,6 mld dolarów).[1][2]. Oświadczenie Juszczenki nie miało żadnego przedłużenia - chociaż Juszczenko, jako prezydent, miał bezpośredni wpływ na Służbę Bezpieczeństwa Ukrainy i Generalną Prokuraturę. Sama Tymoszenko podjęła decyzję nie odpowiadać na oskarżenie i oświadczyła, że Juszczenko wykorzystuje przeciwko niej podobne metody jak wcześniej administracja Kuczmy.

Zamknięcie spraw karnych JESU na Ukrainie i w Rosji, listopad-grudzień 2005 roku

Zresztą, Julia Tymoszenko po dymisji ze stanowiska premiera odwiedziła Rosję we wrześniu 2005 roku. W Moskwie spotkała się z przedstawicielami Generalnej Prokuratury, odpowiedziała na ich pytania i, ze słów Tymoszenko wynikało, że wszystkie oskarżenia przeciwko niej zostały wycofane.

W listopadzie 2005 roku (po dymisji J. Tymoszenko ze stanowiska premiera) Sąd Najwyższy Ukrainy potwierdził prawomocność zamknięcia wszystkich spraw karnych przeciwko Tymoszenko. Tymoszenko oświadczyła wtedy, że sąd potwierdził prawomocność zamknięcia 28 spraw karnych przeciwko niej oraz wszystkich spraw karnych przeciwko jej rodzinie i współpracownikom JESU, które zostały wszczęte w ciągu ostatnich 10 lat.[9] Wcześniej, w okresie od lutego do sierpnia 2005 roku sądowe instancje Ukrainy zwolniły JESU od spłaty długów i innych wpłat na rzecz budżetu państwa. Odpowiednie decyzje zostały podjęte przez sądy gospodarcze m. Kijowa oraz Dniepropetrowskiego obwodu, jak również Wyższy Gospodarczy Sąd Ukrainy.

Główna Prokuratura Wojskowa Rosji dopiero 26 grudnia 2005 ogłosiła, że "sprawa JESU" do Julii Tymoszenko w Rosji została zamknięta w związku z przedawnieniem.[8] Adwokat Julii Tymoszenko przypuścił, że po to, żeby zamknąć pozbawioną perspektyw sprawę, prokuratorzy musieli ją przekwalifikować : "Termin przedawnienia w sprawie wygaśnie dopiero na jesień następnego roku, - wyjaśnił on. — Śledczy mogli przekwalifikować sprawę z części 2 artykuły 291 KK Rosji ("Łapówkarstwo") na część 1 tego samego artykułu - mniej ciężką, termin przedawnienia według której stanowi nie dziesięć, a sześć lat".

Sprawa karna Pawła Łazarenki w USA

Wg informacji[10] biura prasowego gazety «2000» i mniej wiarygodnych informacji rozmieszczonych na forum gazety[11], według Sprawy Obwodowego sądu USA № 1:04-cv-00798-PLF, Waszyngton, okręg Columbia, z dnia 30 lipca 2005 roku (powództwo do Pawła Łazarenko), Julia Tymoszenko (patrz punkt 36) jest współoskarżoną w sprawie energetycznych machinacji JESU i ITERA za zapłatę na rzecz Łazarenki 162 milionów dolarów:

Odpis z aktu oskarżenia w sprawie Pawła Lazarenki, byłego premiera Ukrainy:

36. Podczas gdy Łazarenko obejmował stanowisko wicepremiera z energetyki, "Jedyne Energetyczne Systemy Ukrainy"(JESU) była szczególną korporacją, która posiadała szereg przywilejów, w tym i uprawnienia na dostawy gazu ziemnego do Dniepropetrowskiego obwodu. Korporacja JESU przebywała pod kontrolą Julii Tymoszenko i innych wspólników Łazarenko. Od grudnia 1995 roku i do roku 1997, JESU otrzymywała gaz ziemny od S.A."Gazprom" wg kontraktu podpisanego na mocy uprawnień korporacji. Oprócz tego, od około 31 grudnia 1996 premier Ukrainy Paweł Łazarenko inicjował wydanie państwowej gwarancji w wysokości 200 mln USD (na rzecz "Gazprom" S.A.) na dostawę gazu ziemnego do JESU, w ten sposób zobowiązał ukraiński rząd do spłaty ewentualnych długów JESU przed "Gazprom" S.A.

37. Zaczynając od stycznia 1996 roku, korporacja JESU przekazała prawa do importowanego gazu ziemnego kompanii United Energy International (UEIL) - właścicielowi 85 % pakietu akcji JESU. Która została powołana 17 października 1995 roku decyzją Julii Tymoszenko. Kompania (JESU) nielegalnie dokonywała płatności otrzymane od ukraińskich odbiorców za dostawy przez JESU gazu ziemnego na rachunki kompanii UEIL. Od 8 kwietnia 1996 roku do 31 grudnia 1996 zamiast tego, żeby zapłacić rachunki dla "Gazpromu" za dostarczony gaz pieniędzmi, otrzymanymi z kompanii UEIL, UEIL przelała około 140 mln USD do Cypryjskiej firmy Somoli Enterprises, która została powołana 8 października 1992 i przebywała pod kontrolą Julii Tymoszenko i innych osób.

38. Później (1996-1997) Tymoszenko i jej wspólnicy wykorzystywali kontrolowane przez nie spółki (nie tylko JESU, UEIL i Somoli Enterprises) w celu dokonania płatności na rzecz Łazarenko łącznie na około 162 milionów dolarów. Łazarenko otrzymał te środki dzięki posadzie urzędnika na Ukrainie.

2007 rok. W Stanach Zjednoczonych "sprawa JESU" dawno zamknięta

21 lutego 2007 informacyjna agencja UNIAN opublikowała zawiadomienie[12] z komentarzami rzecznika prasowego ambasady USA na Ukrainie Johna Sullivana, które potwierdzało brak zarzutów i prowadzonych na dzień dzisiejszy śledztw przeciwko J. Tymoszenko.

23 lutego 2007 roku na porannym posiedzeniu[13] Rady Najwyższej Ukrainy został ogłoszony list do ambasadora USA na Ukrainie Williama Taylora, podpisany przez przedstawicieli frakcji "antykryzysowej koalicji" (Partia regionów, SPU, KPU), z prośbą o wyjaśnienie statusu Tymoszenko w sprawie Łazarenki (tzn. czy Tymoszenko była oskarżona).

1 marca 2007 na stronie Ambasady USA na Ukrainie została opublikowana odpowiedź ambasadora na list przedstawicieli "antykryzysowej" koalicji; odpowiedź twierdzi, że Julia Tymoszenko nie była uczestnikiem procesu w sprawie Pawła Łazarenki; a materiały z obrad sądowych w tej sprawie zamieszczone w Internecie,nie należy rozpatrywać w oderwaniu od kontekstu, one zostały wykorzystane podczas procesu w celu zgromadzenia dowodów w sprawie pana Łazarenki; sprawa została zamknięta.

Długi JESU

Korporację JESU wielokrotnie oskarża się o niespłacone długi.

Na Ukrainie

W 2005 roku śledztwa ukraińskich Mediów wykazały, że sporna wartość "długów JESU" na rzecz ukraińskiego budżetu w różnych okresach wahała się od 5,2 mld do 8 mld hrywien (tzn. od 1 do 1.5 mld USD), i że ta kwota nie jest długiem tylko karami naliczonymi przez KRZ (Kontrolno-rewizyjny zarząd Ministerstwa finansów Ukrainy) według wyników 3 kontroli w latach 1997–1998 (Ałła Jeriomenko. "Sądowa i polityczna retrospektywa powództw do JESU". Gazeta "Lustro tygodnia" № 38, 1 października 2005.). W tych latach kierownikiem Podatkowej Inspekcji był Mykoła Janowicz Azarow.

Lecz po zamknięciu przez Generalną Prokuraturę Ukrainy "sprawy JESU" (28 stycznia 2005 roku), do tych kolosalnych kar Podatkowej inspekcji (w wysokości od 1 do 1.5 mld dolarów) już nie wracała.

W Rosji, 2011 rok

W marcu 2011 roku w parlamencie Ukrainy (z inicjatywy "Partii regionów") była stworzona "tymczasowa śledcza komisja" do spraw JESU w latach 1996-1997. 7 kwietnia 2011, przewodnicząca tej komisji (poseł "Partii regionów") Bogosłowska w telewizyjnym wywiadzie oświadczyła, że Komisja zwróciła się do Generalnej Prokuratury Ukrainy z prośbą wysłać wniosek do Generalnej Prokuratury Rosji w sprawie długów JESU w Rosji oraz o związku tych długów z decyzją Tymoszenko o podpisaniu "gazowych kontraktów pomiędzy Ukrainą i Rosją z dnia 2009-01-19".[14]

10 czerwca 2011 roku Ministerstwo obrony Rosji nadało odpowiedź na pytanie Generalnej Prokuratury Ukrainy, że JESU ma dług w wysokości 405 mln dolarów (niedostarczonych materiałów budowlanych w latach 1996-1997), Ministerstwo Obrony Rosji prosi rozpatrzyć kwestię spłaty zadłużenia z państwowego budżetu Ukrainy. Ale premier Azarow kategorycznie odrzucił możliwość spłaty zadłużenia przez państwo; lecz na podstawie tego listu Generalna Prokuratura Ukrainy wszczęła sprawę karną w sprawie długu JESU (sprawa "wg faktów", ale nie przeciwko konkretnym osobom).

12 października 2011 (po skazaniu 11 października Tymoszenko na 7 lat za podpisanie "gazowych umów z Rosją") Generalna Prokuratura Ukrainy wszczęła sprawę karną przeciwko Tymoszenko. Tymoszenko wysunęły oskarżenia w "próbie (właśnie w próbie) przełożyć długi JESU na budżet Ukrainy" (cz.2 art.15 Kryminalnego Kodeksu Ukrainy "próba popełnienia przestępstwa", cz.5 art. 191 KK "przywłaszczenie i rozkradanie mienia na dużą skalę przez zorganizowaną grupę").[15][16] Istota oskarżenia Generalnej Prokuratury Ukrainy polegała na tym, że premier Łazarenko nadał Gazpromu gwarancji rządu Ukrainy, że w razie powstania zadłużenia JESU z tytułu dostaw gazu, rząd umorzy te długi: "Tymoszenko, doskonale wiedząc o gwarancjach rządu i mając możliwość zrealizować rozliczenia za postawiony gaz, od maja 2000 roku wstrzymała dostawy przez JESU dla ministerstwa obrony FR, pozostawiając tym samym wykonanie swoich zobowiązań na państwo w osobie Gabinetu ministrów".[17] Członek Partii Regionów Bogosłowska oświadczyła, że Tymoszenko zgodziła się na "gazową umowę z dnia 2009-01-19" tylko dlatego, że Rosja umorzyła długi JESU w 2005 roku.[9]

28 października 2011, Szewczenkowski rejonowy sąd Kijowa postanowił wznowić wniosek Generalnej Prokuratury Ukrainy dotyczący "terminów na odwołanie się od decyzji o zamknięciu spraw karnych" co do wszystkich pracowników JESU.[18] Czyli, chociaż apelację można składać w terminie 7-14 dni,[18] jednak Prokuratura Generalna wznowiła sprawy zamknięte 7 lat temu co do krewnych Tymoszenko (przeciwko jej mężowi Ołeksandrowi Tymoszenko; teściowi Giennadijowi Tymoszenko, który skończył już 75 lat), przeciwko takich pracowników JESU jak : Eugeniusz Szago, Antonina Bolura, Lidia Sokolczenko (Szago, Bolura, Sokolczenko są posłami parlamentu Ukrainy) i innych.

Powiązanie "sprawy JESU" ze sprawą o "rosyjsko - ukraińską gazową umową z dnia 19 stycznia 2011"

Cechą charakterystyczną nowej sprawy JESU (z dnia 2011-10-12) jest to, że (wg Generalnej Prokuratury Ukrainy) Prokuratura otrzymała prawo do wznowienia starych "spraw JESU", tylko przez to, że J. Tymoszenko "popełniła nowe przestępstwo" (podjęła decyzję o podpisaniu "rosyjsko-ukraińskich gazowych umów z dnia 2009-01-19") :

• "Terminy przedawnienia w danej sprawie (sprawie JESU) nie minęły, ponieważ, jak wiadomo, w styczniu 2009 roku Tymoszenko popełniła przestępstwo (umowa z Rosją) i według prawa od tego momentu terminy przedawnienia są liczone od nowa", - wyjaśnia Generalna Prokuratura Ukrainy.[19]

Wielkość zadłużenia

Kwota 405,5 milionów dolarów została określona decyzjami kilku sądów Federacji Rosyjskiej (decyzje sądów do 2005 roku) do których zwracało się Ministerstwo Obrony Rosji z powództwami przeciwko JESU. Kwota ta obejmuje nie tylko początkowy dług, ale i wliczone do niej znaczne grzywny i kary umowne. Naliczenie tych kar znacznie zwiększyło rozmiar długu. Tymoszenko twierdzi, że "w takiej wysokości nie było żadnego długu".[20]

Przyczyna powstania długu

Generalna Prokuratura Ukrainy uchwałą z dnia 12 października 2011 roku twierdzi, że korporacja JESU zaprzestała dostaw materiałów budowlanych do Rosji od maja 2000 roku, mając wszystkie możliwości do wykonania umowy.[17]

Tymoszenko twierdzi, że prezydent Kuczma oraz Mykoła Azarow (który w tym okresie był przewodniczącym Podatkowej Inspekcji Ukrainy) po roku 1996 za pomocą bezpodstawnych kar "skonfiskowały wszystkie aktywa JESU",[20] co zrobiło niemożliwym dalszą współpracę JESU z rosyjską stroną (w obszarze gazu i dostaw materiałów budowlanych): "To było polityczne wydarzenie, odpowiedzialność za które ponosi Kuczma i Azarow".[20]

Georgij Olijnyk w kwietniu 2002 opowiedział dziennikarzowi gazety "Moskowski komsomolec":

• "Początkowo JESU zaczęło wykonywać swoje zobowiązania. Dostarczono mienie o wartości 123 miliony, ale nagle prezydent Rosji Jelcyn wprowadza VAT na wszystkie towary z Ukrainy, w wysokości dwadzieścia procent. Odpowiednio, cena materiałów budowlanych rośnie. Jest to tym bardziej zaskakujące, że szef Państwowej Podatkowej Służby Artiuchow był jednym z podpisujących umowę. Tyle co wywalczyliśmy zniesienie VATu (na te dostawy nie był naliczany) — nowa niespodzianka: ukraiński rząd odbiera JESU prawo do zewnątrz-ekonomicznej działalności gospodarczej, co oznacza, że więcej nie mogą dostarczać".[21]

Ten zakaz zewnętrznej działalności gospodarczej wszedł w życie w połowie 1998 roku; "rząd Ukrainy (prezydent Kuczma)" zabronił JESU dostarczać materiały do Rosji od połowy 1998 roku.[21]

Po zatrzymaniu dostaw, Ministerstwo Obrony Rosji (w tym szef finansowy Olijnyk) wysłało mnóstwo pisemnych zażaleń do wszelkich instytucji państwowych, w tym do premiera, prezydenta oraz ukraińskiego rządu. Niestety na daremnie.[21]

Ukraina nie uznaje tego długu

Premier Azarow wielokrotnie (latem 2011) twierdził, że Ukraina nie ma zamiaru spłacać długi JESU. Tego samego lata 2011 roku, Minister Sprawiedliwości Ołeksandr Ławrynowicz skierował list do Parlamentarnej Komisji Śledczej (w odpowiedzi na ich wniosek o gwarancjach państwowych na dług JESU) w którym oficjalnie potwierdził, że "co do długu JESU nie ma państwowych gwarancji" i że "jako państwo Ukraina nie ponosi odpowiedzialności za działania podmiotów w zakresie działalności międzynarodowej".[22]

Tymoszenko nieraz oświadczała, że "list ministra sprawiedliwości Ławrynowicza" w całości zdejmuje z niej wszystkie oskarżenia w "próbie przeniesienia długu JESU na budżet państwowy", ponieważ nie było żadnych prawnych możliwości to wykonać (nie było państwowych gwarancji kontraktów).

W Rosji żadną osobę nie uznano za winną w "sprawie JESU i Ministerstwa obrony"

Ciekawym jest to, że w Rosji w "sprawie JESU i Ministerstwa obrony" wyrok został ogłoszony tylko jednej osobie[23] Georgijowi Olijnykowi, ale został ułaskawiony[24] trzy miesiące później (tzn. odbył tylko trzy miesiące wyroku w "sprawie JESU a Ministerstwo obrony"), a rok później (w listopadzie 2003 roku) Olijnyk został w pełni uniewinniony[24] przez Prezydium Sądu Najwyższego Rosji "z powodu braku cech przestępstwa".

Ponadto dwoje urzędników (podpułkownicy Ołeksandr Izgagin i Borys Czurykow) zostali uniewinnieni przez sąd w roku 2003;[25][26] co do jeszcze czterech urzędników Ministerstwa (trzech generałów[27] z finansowego Departamentu Ministerstwa Obrony i pierwszego zastępcy ministra finansów Andrija Wawylowa)[28] sprawy karne zostały zamknięte w latach 2001–2002.

Co prawda, 8 sierpnia 2002 roku Georgij Olijnyk był aresztowany w sprawie sprzedaży "państwowych obligacji walutowych" Wojenbanku (co niby wyrządziło państwu szkodę w wysokości 60 mln USD); w 2003 roku Olijnyk został skazany w sprawie Wojenbanku (z karą pozbawienia wojskowej rangi i nagród), wyszedł z aresztu dopiero latem 2005 roku (tzn. pozostawał w areszcie przez trzy lata).[29] Sprawa dotycząca "państwowych obligacji walutowych" w żaden sposób nie jest związana z JESU i Tymoszenko.

Reakcja Rosji na nową sprawę JESU

Rosja natychmiast negatywnie zareagowała na wszczęcie "nowej sprawy JESU":

• 14 października 2011 roku, rzecznik prasowy premiera Rosji Dmitrij Pieskow oświadczył: "Nigdy nie podtrzymywaliśmy Kijów w sprawie prześladowań Tymoszenko i szczególnie — w powiązaniu tych spraw do kontraktów pomiędzy Gazpromem i Naftogazem. Nie raz dawaliśmy to do zrozumienia ukraińskiej władzy, wszystkimi możliwymi drogami. Nikt nie mógł przypuścić, że list( Ministerstwa Obrony Rosji) zostanie wykorzystany właśnie w ten sposób".[17]
• 14 października 2011 generał pułkownik Leonid Iwaszow (kierownik Głównego zarządu Międzynarodowej Współpracy Wojskowej Ministerstwa Obrony FR w latach 1996-2001) wyjaśnił, że Rosja umorzyła dług JESU i zamknęła sprawę przeciwko Julii Tymoszenko : "Wniesiona sprawa jest wątpliwa. Rosja, w istocie, umorzyła Ukrainie ten dług w myśl wyższych celów strategicznych".[30]

Czyli, Rosja nie poparła wszczęcia tej sprawy, ponieważ (jak zawiadamiała prasa):

— Temat "długów JESU" Ukraińska władza wykorzystuje w celu wszczęcia przeciw Tymoszenko spraw karnych wynikających z analizy zawartych gazowych umów z Rosją;[9]

— Wymienione wyżej długi (405 mln USD) rząd Ukrainy nie zamierza oddawać (o czym nieraz i kategorycznie oświadczał premier Azarow ),[9] z tego powodu, że sprawy są już dawno zamknięte, a okres ich przedawnienia wygasł.[19]

Patrz również

• Sprawy karne JESU i Ministerstwa Obrony Rosji
• Sprawy Karne wobec Julii Tymoszenko w 2010 roku
• Olijnyk Georgij Semenowycz

Adnotacje

1. http://tribuna.com.ua/articles/persons/257381.htm M. Obichod, «Sprawa Tymoszenko», część 2, 17.12.2010.

2. a b c d http://h.ua/story/48026/ Julia Tymoszenko. Nieoficjalna biografia. Strona «Highway», 2007-07-02.

3. a b http://personize.ru/view/9833/article/23218 Georgij Olijnyk w wiadomościach i prasie. Chinsztejn Ołeksandr, artykuł w gazecie «Moskowski komsomolec» z dnia 2001-01-25. Strona «personize.ru», styczeń 2001.

4. a b http://zn.ua/articles/44738 Ałła Jeriomenko, «Sądowa i polityczna retrospektywa powództw do JESU». Gazeta «Lustro tygodnia» № 38, 1 października 2005.

5. http://www.radiosvoboda.org/content/Article/879124.html Byli kierownicy korporacji «Jedyne Energetyczne Systemy Ukrainy» Ołeksandr Tymoszenko i Walerif Falkowicz są zwolnieni z Żytomierskiego Aresztu Śledczego. Strona «Radio Swoboda», 2001-08-10.

6. a b http://www.youtube.com/watch?v=hTT3BG01iWk Wspólny briefing Pierwszego zastępcy przewodniczącego partii «Batkiwszyna» Aleksandra Turczynowa i obrońcy Julii Tymoszenko Sergija Własenko w sprawie nielegalnej aktualizacji «sfałszowanych w czasach Kuczmy spraw przeciwko JESU». Dodany przez О. Turczynowa na stronę «youtube», 2011-10-26.

7. a b c http://www.obozrevatel.com/news/2010/12/27/412566.htm Mykoła Zakrewski. Kratka dla «Tygrjuli» Strona «Obozrevatel», 2010-12-27.

8. a b c http://rian.ru/politics/20080909/151115415.html «Sprawy karne wszczęte przeciwko Julii Tymoszenko. Zaświadczenie». Strona «RIA.Wiadomości», 2008-09-09.

9. a b c d http://rus.newsru.ua/ukraine/21jun2011/nedam.html Azarow nie ma zamiaru spłacać Rosji długi Tymoszenko i JESU. Strona «Wiadomości Ukrainy», 21 czerwca 2011 r.

10. http://www.news2000.com.ua/print/nedelyaukrainy/1374583754.html Aktualne wiadomości z Ukrainy i ze światu

11. http://2000.net.ua/print/forum/693314282.html http://2000.net.ua/print/forum/693314282.html

12. http://www.unian.net/rus/news/news-185048.html Tymoszenko czekają z wizytą w USA. Strona UNIAN, 2007-02-21.

13. http://www.rada.gov.ua/zakon/new/STENOGR/23020703_12.htm http://www.rada.gov.ua/zakon/new/STENOGR/23020703_12.htm

14. http://inukr.net/politics/59391-bogoslovskaya-xochet-znat-chego-xotel-putin-ot.html «Bogosłowska chce wiedzieć co Putin chciał od Tymoszenko». Strona «InUkr.net», 2011-04-07.

15. http://obozrevatel.com/politics/u-putina-udivlenyi-novomu-delu-protiv-timoshenko.htm Putin zdziwiony nowej sprawie przeciwko Tymoszenko.

16. http://mignews.com.ua/ru/articles/89348.html Nowa sprawa przeciwko Tymoszenko — niespodzianka dla Rosji. Strona «MIGnews.com.ua».

17. a b c http://www.kommersant.ua/doc/1794367 Ołena Geda, Ołena Czernenko (Moskwa). «Nie siedzi bez sprawy. SBU postawiła Julii Tymoszenko nowe oskarżenia». Gazeta «Kommersant Ukrainy», № 166 (1440), 14.10.2011.

18. a b http://www.kommersant.ua/doc/1806790/print Sąd pozwolił wznowić sprawy karne przeciwko krewnym Tymoszenko. Strona gazety «Kommersant.ru», 28.10.2011.

19. a b http://podrobnosti.ua/analytics/2011/10/14/797689.html «Tymoszenko nie zostawiono bez pracy». Strona kanału telewizyjnego «Inter» (Ukraina), program «Szczegóły», 14.10.2011.

20. a b c Tymoszenko twierdzi, że ona nie ma długów wobec Rosji. Winni Azarow i Kuczma. Strona «newukraine», 2011-06-23.]

21. a b c http://compromat.info/main/vavilov/vazelin.htm Wyczynów Wawylowa w zupełności wystarczy na kilka dożywotnich wyroków (Dlaczego Prokuratura Generalna pokrywa Czernomyrdina i Wawylowa?). Ołeksandr Chinsztejn. Gazeta «Moskowski komsomolec» (strona «Compromat. Ru»), 2002-04-19.

22. http://osradio.ru/v_mire/40936-timoshenko-doprosili-po-delu-o-dolge-pered.html «Tymoszenko została przesłuchana w sprawie długu przed Ministerstwem Obrony FR». 20 października 2011.

23. http://newtimes.ru/articles/detail/3534?sphrase_id=348513 «W jakim celu wspomniano o sprawie Wawylowa?» (Prokurator Generalny Ustinow w obecności członków śledczej brygady rzekomo rozkazał : «Nie ruszać Wawylowa!»), Oleh Rubnikowicz. Strona internetowa gazety «Nowy czas» («The New Times»), № 02 z dnia 19.2.2007.

24. a b http://grani.ru/Society/Law/m.51942.html Prezydium Sądu Najwyższego Rosji usprawiedliwił głównego finansistę Ministerstwa Obrony w pierwszej sprawie karnej. Strona «Grani.ru», 2003-11-26.

25. http://genshtab.info/index.php?title=Тимошенко,_Александр_Геннадьевич Ołeksandr Tymoszenko. Strona «Genshtab», 2011-11-24.

26. http://www.anti-orange.com.ua/article/resident/68/4024 Julia Tymoszenko «Kryminalne dossier». Strona «Anti-orange», 2005-01-31.

27. http://www.ua-pravda.com/old/articles/portret/1103.php?mode=printable «Znaki spisku: Julia Tymoszenko». Oleh Jelcow, opublikowano w 2001 roku na stronie gazety «Ukraina kryminalna», powtórnie opublikowano na stronie «ua-pravda.com» w październiku 2011 roku.

28. http://www.vremya.ru/2001/225/4/17336.html Bez pyłu i kurzu. Do Andrija Wawylowa pretensji więcej nie ma. Ołeksandr Szwariow. Strona internetowa gazety ros. «Czas wiadomości», 2001-12-06.

29. http://www.ng.ru/events/2003-07-25/8_oleynik.html Generał Olijnyk więcej nie jest generałem (były główny finansista Ministerstwa Obrony skazany do 5 lat kolonii). Sergij Wanin. 2003-07-25.

30. http://lb.ua/news/2011/10/14/119455_Rossiyskiy_general_RF_prostila_.html Rosyjski generał: FR przebaczyła dług JESU. Strona gazety «Lewy brzeg», 2011-10-14.

Шаблон «Предприятие» в начало статьи

Rodzaj Zamknięta Spółka Akcyjna z inwestycjami zagranicznymi

Następca(y) (spadkobiercy) nie ma

Założenie zawiązana w 1991 pod firmą KUB, w 1995 roku zmieniła nazwę na JESU

Siedziba Flag of Ukraine.svg Dniepropietrowsk, Kijów (Ukraina)

Poprzednie nazwy Korporacja «Ukraińska Benzyna»

Kluczowe osoby Julia Tymoszenko (od listopada 1995 do stycznia 1997 prezydent korporacji) Ołeksandr Tymoszenko (prezydent korporacji zaczynając od 1997)Ołeksandr Grawec (wiceprezydent korporacji, jeden ze współwłaścicieli JESU)

Obszar działania Handel produktami przemysłu naftowego i gazem ziemnym