Тріщук біловолий

Матеріал з Вікіпедії — вільної енциклопедії.
Перейти до навігації Перейти до пошуку
Тріщук біловолий
Біловолий тріщук (Презіденті-Фігейреду, Амазонас, Бразилія)
Біловолий тріщук (Презіденті-Фігейреду, Амазонас, Бразилія)
Біологічна класифікація
Домен: Еукаріоти (Eukaryota)
Царство: Тварини (Animalia)
Тип: Хордові (Chordata)
Клас: Птахи (Aves)
Ряд: Горобцеподібні (Passeriformes)
Родина: Воловоочкові (Troglodytidae)
Рід: Тріщук (Henicorhina)
Вид: Тріщук біловолий
Henicorhina leucosticta
(Cabanis, 1847)[2]
Ареал виду
Ареал виду
Підвиди

(Див. текст)

Синоніми
Cyphorhinus leucosticta
Посилання
Вікісховище: Henicorhina leucosticta
Віківиди: Henicorhina leucosticta
ITIS: 560407
МСОП: 22711521
NCBI: 109454

Тріщу́к біловолий[3] (Henicorhina leucosticta) — вид горобцеподібних птахів родини воловоочкових (Troglodytidae). Мешкає в Мексиці, Центральній і Південній Америці. Виділять низку підвидів.

Опис[ред. | ред. код]

Довжина птаха становить 10-11,5 см, вага 15,7 г. Верхня частина тіла коричнева, надхвістя рудувато-коричневе, тім'я чорнувате. Над очима білі "брови". через очі ідуть чорні смуги, скроні і шия чорні, поцятковані білуватими смугами. Горло і груди білі, живіт і боки охристо-коричневі, груди з боків сірі. Крила і хвіст рудувато-коричневі, поцятковані чорними смугами. Очі карі, дзьоб чорний, знизу біля основи роговий, лапи темно-сірі. Виду не притаманний статевий диморфізм. У молодих птахів верхня частина голови коричнева, легко контрастує зі спимою, горло і груди сіруваті, іноді поцятковані темними смугами.

Підвиди[ред. | ред. код]

Виділяють тринадцять підвидів:[4]

  • H. l. decolorata Phillips, AR, 1986 — схід центральної Мексики;
  • H. l. prostheleuca (Sclater, PL, 1857)[5] — схдна і південна Мексика (на південь від Сан-Луїс-Потосі) і Беліз;
  • H. l. smithei Dickerman, 1973 — від південного Юкатану до Гватемали (Петен);
  • H. l. tropaea Bangs & Peters, JL, 1927[6] — Гондурас, Нікарагуа, схід Коста-Рики;
  • H. l. costaricensis Dickerman, 1973[7] — центральна Коста-Рика (Картаго, Лимон);
  • H. l. pittieri Cherrie, 1893[8] — південно-західна Коста-Рика і західна Панама (на схід до Зони Каналу);
  • H. l. alexandri Phillips, AR, 1986[9] — Карибські схили на сході Панами і на північному заході Колумбії;
  • H. l. darienensis Hellmayr, 1921[10] — Тихоокеанські схили на сході Панами і на заході Колумбії;
  • H. l. albilateralis Chapman, 1917[11] — північ центральної Колумбії;
  • H. l. leucosticta (Cabanis, 1847) — східна і південна Венесуела, Гвіана і північна Бразилія;
  • H. l. eucharis Bangs, 1910[12] — західна Колумбія (долина річки Дагуа[en]);
  • H. l. inornata Hellmayr, 1904[13] — південно-західна Колумбія і північний захід Еквадору;
  • H. l. hauxwelli Chubb, C, 1920[14] — південна Колумбія, схід Колумбія і північний схід Перу.

Поширення і екологія[ред. | ред. код]

Біловолі тріщуки мешкають в Мексиці, Гватемалі, Белізі, Гондурасі, Нікарагуа, [Коста-Рика|Коста-Риці]], Панамі, Колумбії, Еквадорі, Перу, Бразилії, Венесуелі, Гаяні, Суринамі і Французькій Гвіані. Вони живуть у вологих рівнинних і гірських тропічних лісах. Зустрічаються парами або невеликими сімейними зграйками, переважно на висоті до 1300 м над рівнем моря. Живляться комахами та іншими безхребетними, яких шукають в нижньому ярусі лісу на висоті до 2-3 м над землею.

Сезон розмноження в Коста-Риці триває з лютого по травень, в Суринамі з січня по липень. Гніздо кулеподібне з бічним входом, робиться з рослинних волокон і корінців, встелюється пір'ям і покривається зовні мохом. В кладці 2 білих яйця, іноді легко поцяткованих коричневими плямками. Індкбаційний період триває 18 днів, насиджують лише самиці. Пташенята покидають гніздо через 17-18 днів після вилуплення. За ними доглядають і самиці, і самці[15].

Примітки[ред. | ред. код]

  1. BirdLife International (2016). Henicorhina leucosticta: інформація на сайті МСОП (версія 2022.1) (англ.) 30 серпня 2022
  2. Jean Louis Cabanis: Ornithologische Notizen. In: Archiv für Naturgeschichte. 13, Nr. 1, S. 186–256 (biodiversitylibrary.org).
  3. Фесенко Г. В. Вітчизняна номенклатура птахів світу. — Кривий Ріг : ДІОНАТ, 2018. — 580 с. — ISBN 978-617-7553-34-1.
  4. Gill, Frank; Donsker, David, ред. (2022). Dapple-throats, sugarbirds, fairy-bluebirds, kinglets, Elachura, hyliotas, wrens, gnatcatchers. IOC World Bird List Version 12.2. International Ornithologists' Union. Процитовано 30 серпня 2022.
  5. Philip Lutley Sclater: Catalogue of the Birds collected by M. Auguste Sallé in Southern Mexico , with descriptions of new species. In: Proceedings of the Zoological Society of London. 24, S. 283–311 (biodiversitylibrary.org ; 1856).
  6. Outram Bangs, James Lee Peters: Birds from the Rain Forest Region of Vera Cruz. In: Bulletin of the Museum of Comparative Zoology at Harvard College. 67, Nr. 15, S. 471-487 (biodiversitylibrary.org).
  7. Robert William Dickerman: A review of the White-breasted Woodwrens of Mexico and Central America. In: The Condor. 75, Nr. 3, S. 361–363 (sora.unm.edu).
  8. George Cherrie: Exploraciones Zoologicas efetuadas en laparte meridional de Costa Rica par las anos de 1891-92. In: Anales del Instituto Físico Geográfico Nacional de Costa Rica. 4, S. 133–148 (sinabi.go.cr).
  9. Allan Robert Phillips: The known birds of North and Middle America. Distributions and Variation, Migrations, Changes, Hybrids, etc.. 1 (Hirundinidae to Mimidae; Certhiidae), Roberts Rinehart Publisher, Denver, ISBN 0-9617402-0-5.
  10. Carl Eduard Hellmayr: Herr C. E. Hellmayr beschreibt 12 neue Formen aus dem neotropischen Gebiet. In: Anzeiger der Ornithologische Gesellschaft in Bayern. 1, Nr. 4, S. 25–32 (biodiversitylibrary.org).
  11. Frank Michler Chapman: The distribution of bird-life in Colombia: a contribution to a biological survey of South America. In: Bulletin of the American Museum of Natural History. 36, S. 1-729 (digitallibrary.amnh.org).
  12. Outram Bangs: New or rare birds from western Colombia. In: Proceedings of The Biological Society of Washington. 23, S. 71–75 (biodiversitylibrary.org).
  13. Carl Eduard Hellmayr: Bemerkungen über neotropische Vögel. In: Journal für Ornithologie. 51, Nr. 4, S. 527–539 (biodiversitylibrary.org).
  14. Charles Chubb: Mr. Charles Chubb sent the following descriptions of South African birds. In: Bulletin of the British Ornithologists' Club. 40, Nr. 252, S. 155-156 (biodiversitylibrary.org).
  15. Caroline Dingle, Irby John Lovette, Chris Canaday, Thomas Bates Smith: A review of the White-breasted Woodwrens of Mexico and Central America. In: The Auk. 123, Nr. 1, S. 119–134 (DOI:10.1093/auk/123.1.119).

Посилання[ред. | ред. код]

  • Skutch, Alexander F. (1960). Lowland wood wren (PDF). Life Histories of Central American Birds II. Pacific Coast Avifauna, Number 34. Berkeley, California: Cooper Ornithological Society. с. 138—145.
  • Celestino Aguilar, Luis Fernando De Léon, José del Rosario Loaiza, William Owen McMillan, Matthew Joseph Miller: Extreme sequence divergence between mitochondrial genomes of two subspecies of White-breasted Wood-wren (Henicorhina leucosticta, Cabanis, 1847) from western and central Panamá. In: Mitochondrial DNA A DNA Mapp Seq Anal. 27, Nr. 2, S. 956–957 (DOI:10.3109/19401736.2014.926503).