Lumkuia

Матеріал з Вікіпедії — вільної енциклопедії.
Перейти до навігації Перейти до пошуку

Lumkuia
Період існування: 247.2–242.0 млн р. т.
Реставрація
Біологічна класифікація редагувати
Царство: Тварини (Animalia)
Тип: Хордові (Chordata)
Клада: Синапсиди (Synapsida)
Клада: Терапсиди (Therapsida)
Клада: Цинодонти (Cynodontia)
Клада: Eucynodontia
Родина: Lumkuiidae
Hopson and Kitching, 2001
Рід: Lumkuia
Hopson and Kitching, 2001
Вид:
L. fuzzi
Біноміальна назва
Lumkuia fuzzi
Hopson and Kitching, 2001

Lumkuia — вимерлий рід цинодонтів, скам'янілості якого були знайдені в зоні скупчення Cynognathus групи Бофорта в південноафриканському басейні Кару, що відноситься до раннього середнього тріасу. Він містить один вид, Lumkuia fuzzi, який був названий у 2001 році на основі голотипного зразка BP/1/2669, який зараз можна знайти в Інституті Бернарда Прайса в Йоганнесбурзі, Південна Африка. Рід був поміщений у власну родину Lumkuiidae. Lumkuia не так поширений, як інші цинодонти з того ж місця, такі як Diademodon і Trirachodon[1].

Опис[ред. | ред. код]

Щічні зуби подібні до пізніших кінікводонтидів, але вторинне піднебіння досить коротке порівняно з ними, і у представників роду відсутній кут вентрального краніального краю, який спостерігається у кінікводонтидів[2].

Класифікація[ред. | ред. код]

Eucynodontia
Probainognathia

Lumkuia

Ecteninion

Probelesodon

Chiniquodon

Aleodon

Probainognathus

Pachygenelus

Morganucodon

Cynognathia

Кладограма по Hopson & Kitching (2001)[2]

Lumkuia була вперше описана в 2001 році палеонтологами Джеймсом А. Хопсоном і Джеймсом В. Кітінгом, які вважали її найбільш базальним представником Probainognathia[2]. Це розміщення було підтверджено декількома пізнішими дослідженнями[3][4]. Хоча інші альтернативно поміщають його за межі клади, утвореної Cynognathia та Probainonathia[5]. Раніше ранні пробіногнатії були відомі лише з молодших шарів у Південній Америці, які відкладалися в пізньому середньому та пізньому тріасі[6][7][8][9][10][11][12].

Примітки[ред. | ред. код]

  1. Fernando Abdala, P. John Hancox and Johann Neveling (2005). Cynodonts from the Uppermost Burgersdorp Formation, South Africa, and Their Bearing on the Biostratigraphy and Correlation of the Triassic Cynognathus Assemblage Zone. Journal of Vertebrate Paleontology 25(1):192-199.
  2. а б в Hopson, J. A. and Kitching, J. W. (2001). A probainognathian cynodont from South Africa and the phylogeny of non-mammalian cynodonts. Bulletin of the Museum of Comparative Zoology 156(1):5-35
  3. Martínez, R. N.; Fernandez, E.; Alcober, O. A. (2013). A new non-mammaliaform eucynodont from the Carnian-Norian Ischigualasto Formation, Northwestern Argentina. Revista Brasileira de Paleontologia. 16: 61—76. doi:10.4072/rbp.2013.1.05.
  4. Ruta, M.; Botha-Brink, J.; Mitchell, S. A.; Benton, M. J. (2013). The radiation of cynodonts and the ground plan of mammalian morphological diversity. Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 280 (1769): 20131865. doi:10.1098/rspb.2013.1865. PMC 3768321. PMID 23986112.
  5. Martinelli, A. G.; Soares, M. B.; Schwanke, C. (2016). Two New Cynodonts (Therapsida) from the Middle-Early Late Triassic of Brazil and Comments on South American Probainognathians. PLOS ONE. 11 (10): e0162945. doi:10.1371/journal.pone.0162945. PMC 5051967. PMID 27706191.
  6. Romer, A. S. (1969). The Chañares (Argentina) Triassic reptile fauna V. A new chiniquodontid cynodont, Probelesodon lewisi- cynodont ancestry. Breviora 333:1–24.
  7. Romer, A. S. (1970). The Chañares (Argentina) Triassic reptile fauna VI. A chiniquodontid cynodont with an incipient squamosaldentary jaw articulation. Breviora 344:1–18
  8. Martínez, R. N. and Forster, C. A. (1996). The skull of Probelesodon sanjuanensis, Sp. Nov., from the Late Triassic Ischigualasto Formation of Argentina. Journal of Vertebrate Paleontology 16:285–91.
  9. Martínez, R. N., May, C. L. and Forster, C. A. (1996). A new carnivorous cynodont from the Ischigualasto Formation (Late Triassic, Argentina), with comments on eucynodont phylogeny. Journal of Vertebrate Paleontology 16:271–84.
  10. Romer, A. S. (1969). The Brazilian Triassic cynodont reptiles Belesodon and Chiniquodon. Breviora 332:1–16
  11. Hopson, J. A. (1995). Patterns of evolution in the manus and pes of non-mammalian therapsids. Journal of Vertebrate Paleontology 15:615–39.
  12. Rubidge, B. S. and Sidor, C. A. (2001). Evolutionary patterns among Permo-Triassic theraspids. Annual Review of Ecology and Systematics 32:449-480.