Матеріал з Вікіпедії — вільної енциклопедії.
Теоре́ма Лебе́га про мажоро́вану збі́жність — теорема у функціональному аналізі , теорії ймовірностей і суміжних дисциплінах, що визначає достатні умови рівності границі інтегралів Лебега від збіжної послідовності функцій і інтеграла Лебега від граничної функції цієї послідовності. Твердження не має аналогу для інтеграла Рімана і є однією із значних теоретичних переваг інтеграла Лебега.
Нехай
(
f
n
)
n
∈
N
{\displaystyle (f_{n})_{n\in \mathbb {N} }}
— вимірні функції на просторі з мірою
(
X
,
F
,
μ
)
{\displaystyle (X,{\mathcal {F}},\mu )}
, що приймають значення в
R
{\displaystyle \mathbb {R} }
чи
C
{\displaystyle \mathbb {C} }
і задовольняють умови :
Послідовність функцій
(
f
n
)
n
∈
N
{\displaystyle (f_{n})_{n\in \mathbb {N} }}
збігається за мірою до функції
f
{\displaystyle f\;}
на всій множині
X
{\displaystyle X}
.
Існує функція
g
∈
L
1
,
{\displaystyle g\in L^{1},}
така що :
∀
n
∈
N
,
∀
x
∈
X
,
|
f
n
(
x
)
|
⩽
g
(
x
)
{\displaystyle \forall n\in \mathbb {N} ,\forall x\in X,|f_{n}(x)|\leqslant g(x)}
Тоді
f
∈
L
1
{\displaystyle f\in L^{1}}
і
lim
n
→
∞
∫
X
|
f
n
−
f
|
d
μ
=
0
{\displaystyle \lim _{n\to \infty }\int _{X}|f_{n}-f|d\mu =0}
при чому виконується :
lim
n
→
∞
∫
X
f
n
d
μ
=
∫
X
lim
n
→
∞
f
n
d
μ
=
∫
X
f
d
μ
{\displaystyle \lim _{n\to \infty }\,\int _{X}{\,f_{n}d\mu }=\int _{X}{\,\lim _{n\to \infty }\,f_{n}d\mu }=\int _{X}{\,f}d\mu }
Доведемо, що
f
∈
L
1
{\displaystyle f\in L^{1}}
:
оскільки
f
{\displaystyle f\;}
є границею вимірних функцій, вона є вимірною. Також оскільки для усіх
n
{\displaystyle n\;}
виконується
|
f
n
(
x
)
|
⩽
g
(
x
)
{\displaystyle |f_{n}(x)|\leqslant g(x)}
, то здійснивши граничний перехід одержуємо,
|
f
(
x
)
|
⩽
g
(
x
)
,
∀
x
∈
X
{\displaystyle |f(x)|\leqslant g(x),\forall x\in X}
звідки
f
∈
L
1
{\displaystyle f\in L^{1}}
.
Використавши
2
g
−
|
f
n
−
f
|
⩾
0
{\displaystyle 2g-|f_{n}-f|\geqslant 0}
і застосувавши лему Фату ,
∫
X
2
g
d
μ
⩽
lim inf
∫
X
(
2
g
−
|
f
n
−
f
|
)
d
μ
=
∫
X
2
g
d
μ
+
lim inf
∫
X
−
|
f
n
−
f
|
d
μ
=
∫
X
2
g
d
μ
−
lim sup
∫
X
|
f
n
−
f
|
d
μ
{\displaystyle {\begin{aligned}\int _{X}2g\ d\mu &\leqslant \liminf \int _{X}(2g-|f_{n}-f|)\ d\mu \\\ &=\int _{X}2g\ d\mu +\liminf \int _{X}-|f_{n}-f|\ d\mu \\\ &=\int _{X}2g\ d\mu -\limsup \int _{X}|f_{n}-f|\ d\mu \\\end{aligned}}}
Оскільки
∫
g
d
μ
<
∞
{\displaystyle \int g\ d\mu <\infty \;}
то,
lim sup
∫
X
|
f
n
−
f
|
d
μ
⩽
0
{\displaystyle \limsup \int _{X}|f_{n}-f|\ d\mu \leqslant 0}
звідки
lim
∫
X
|
f
n
−
f
|
d
μ
=
0
{\displaystyle \lim \int _{X}|f_{n}-f|\ d\mu =0}
скориставшись цією властивістю можна завершити доведення :
|
∫
X
(
f
n
−
f
)
d
μ
|
⩽
∫
X
|
f
n
−
f
|
d
μ
⇒
|
∫
X
f
n
d
μ
−
∫
X
f
d
μ
|
⩽
∫
X
|
f
n
−
f
|
d
μ
→
0
⇒
∫
X
f
n
d
μ
→
∫
X
f
d
μ
{\displaystyle {\begin{aligned}\ &\left|\int _{X}(f_{n}-f)\ d\mu \right|\leqslant \int _{X}|f_{n}-f|\ d\mu \\\Rightarrow &\left|\int _{X}f_{n}\ d\mu -\int _{X}f\ d\mu \right|\leqslant \int _{X}|f_{n}-f|\ d\mu \rightarrow 0\\\Rightarrow &\int _{X}f_{n}\ d\mu \rightarrow \int _{X}f\ d\mu \end{aligned}}}
Умова мажорованості послідовності
{
f
n
}
{\displaystyle \{f_{n}\}}
інтегрованою функцією
g
{\displaystyle g}
не може бути опущена, як показує наступний контрприклад . Нехай
(
X
,
F
,
μ
)
=
(
[
0
,
1
]
,
B
,
m
)
{\displaystyle (X,\;{\mathcal {F}},\;\mu )=([0,\;1],\;{\mathcal {B}},\;m)}
, де
B
{\displaystyle {\mathcal {B}}}
- борелівська
σ
{\displaystyle \sigma }
-алгебра на
[
0
,
1
]
{\displaystyle [0,\;1]}
, а
m
{\displaystyle m}
- міра Лебега на тому ж просторі. Визначимо
f
n
(
x
)
=
{
n
,
x
∈
[
0
,
1
n
)
;
0
,
x
∈
[
1
n
,
1
]
.
{\displaystyle f_{n}(x)={\begin{cases}n,&x\in \left[0,\;{\dfrac {1}{n}}\right);\\[10pt]0,&x\in \left[{\dfrac {1}{n}},\;1\right].\end{cases}}}
Тоді послідовність
{
f
n
}
{\displaystyle \{f_{n}\}}
не може бути мажорована інтегрованою функцією, і
∫
0
1
lim
n
→
∞
f
n
(
x
)
m
(
d
x
)
=
0
≠
1
=
lim
n
→
∞
∫
0
1
f
n
(
x
)
m
(
d
x
)
.
{\displaystyle \int \limits _{0}^{1}\lim \limits _{n\to \infty }f_{n}(x)\,m(dx)=0\neq 1=\lim \limits _{n\to \infty }\int \limits _{0}^{1}f_{n}(x)\,m(dx).}
В твердженні теореми достатньо вимагати збіжності майже всюди і виконання нерівностей
|
f
n
(
x
)
|
⩽
g
(
x
)
{\displaystyle |f_{n}(x)|\leqslant g(x)}
майже всюди.
Справді якщо позначити
N
k
=
{
x
:
|
f
k
(
x
)
|
≥
g
(
x
)
,
n
∈
N
}
{\displaystyle N_{k}=\{x:|f_{k}(x)|\geq g(x),\quad n\in \mathbb {N} \}}
і
N
0
{\displaystyle N_{0}}
— множина на якій послідовність
f
k
{\displaystyle f_{k}}
не збігається до f , то
μ
(
N
k
)
=
0
{\displaystyle \mu \left(N_{k}\right)=0}
для всіх
k
{\displaystyle k\;}
. Позначивши
N
=
⋃
k
=
0
∞
N
k
{\displaystyle N=\bigcup _{k=0}^{\infty }N_{k}}
маємо
μ
(
N
)
=
0
{\displaystyle \mu \left(N\right)=0}
і перевизначивши
f
k
=
0
,
f
=
0
{\displaystyle f_{k}=0,f=0}
на
N
{\displaystyle N}
маємо, що
f
k
,
f
{\displaystyle f_{k},f}
задовольняють всі умови теореми і їх інтеграли не змінюються оскільки перевизначення відбулося на множині міри нуль.
Застосування до теорії ймовірностей [ ред. | ред. код ]
Оскільки математичне сподівання випадкової величини визначається як її інтеграл Лебега по простору елементарних подій
Ω
{\displaystyle \Omega }
, вищенаведена теорема переноситься і в теорію ймовірностей . Нехай задана послідовність випадкових величин, що сходиться майже напевно :
X
n
→
X
{\displaystyle X_{n}\to X}
майже напевно. Нехай додатково існує інтегровна випадкова величина
Y
{\displaystyle Y}
, така що
∀
n
∈
N
|
X
n
|
⩽
Y
{\displaystyle \forall n\in \mathbb {N} \quad |X_{n}|\leqslant Y}
майже напевно. Тоді випадкові величини
X
n
,
X
{\displaystyle X_{n},\;X}
інтегровні і
lim
n
→
∞
E
X
n
=
E
X
.
{\displaystyle \lim \limits _{n\to \infty }\mathbb {E} X_{n}=\mathbb {E} X.}